قالت من بالهوىبيتعب يمشى وراى @@ ما يشوف بدربه غير شوك منحنى
ولو القصيد يجتمع ما ياصل رضاى @@ انا الحلاا والقمر نصف الشهر منتهى
مترفه واتعب الى يمشى فى هواى@@ طاحت بيوت الشعر وهديتها بنظرتى
من بغانى له حبيبه يحتونى فى مداى @@ وان تركته خطوة يبارى خطوتى
قلت يا غرور غاليه تعدى فى سماى @@ ويازمان اضحك وغرد فى مهجتى
والتغلى والتوجد والجحود عن عطاى @@ والغرور الى وصل حده هو منيتى
مانت حبيبى لو حبيبى قابلنى بجفاى @@ غره ثقله الى تقوله من حرتى
عطرك الممزوج بالعود ما يمشى معاى @@ وضحكتك انساه حين ما صل مرقدى
ساقنى نفس الشعور الى ساقها لحظة وفاى @@ لاا غروره ينفعه ولاا غرورى هدنى
حلمها هو حلمها فى وصلى من غلااى @@ وان ضاق بالى مرها نفس ضوقتى
انجلى همى وهمه فى قصيدى مبتغاى @@ وضحكت وعشقت وصار همه ينسى
العرض العادي
