أن’آ ( غ’طآإنه ) يوم إنّي أشوف ِالدّنيآ كلهآ ورِود !! آنآ غ’رٍتني الورده شكها ح’يل ج’‘ذآبہ.. نسَ’يت ِالشوك في الوردة كثير ما تجَ’رح ! ج’رِح’نيْ الشوك أنآ قصص’دِي أبهدي الورد آصحآبہ..