رِدوُ عَليْ آلصْوُتَ ، يآ أهّل آلمّقآبْر كآن آلجروُح تمّوُت ! ( مآتنطْقَ آلصْمتَ . فيْنيَ يطْيحَ آلجرِح ، وآقفْ و آكآبْرِ ! يآآآوُجد حآليْ ، . . . كلِ مآطْحتْ ثمّ قمَت