مآهيْ حڪآيةْ إنتْ رآبحْ و خسرآنْ! أو هيْ حڪآيةْ. . {يآ أبيڪْ وُ تبينيّ! المسألةْ|رُوحينْ|فيْ دآخِلْ إنْسآنْ. . ! شفتڪْ رحلتْ، وُ. .شفتْ رُوحڪْ فيْ عينيّ! غمّضتْ أرِدْ الرُووحْ من خلفْالأجفآنْ‘, عشآنْ أصدِّقْ| . .ڪِذبةْ إنّڪْ تجينيّ!